Naka chat ko si tot kani-kanina lang. We trash-talked about our job and how it became so unbearably boring. I think, pareho kami. We both wanted the same thing; TO EXIT.
Dumating na ba kayo sa punto ng buhay na gusto mo kumawala? Kumawala sa isang sitwasyon, relasyon, sakit, bisyo.. mga bagay na nagpapahirap o nakakasakit sayo. Yet swift as you want it to happen, the longer you are stuck at the mayhem.
Naalala ko yung sinabi ni Tatay dati noong nasa kolehiyo na ako. Gusto ko kasi matuto mag piano, sabi ko, ang tanda ko na para mag enroll pa sa piano lesson. Sabi ni Tatay, " Subuki anak, malay mo yan ang kapalaran mo." (The sarcasm i inherited from him was gradually protruding by then.) Sabi ng magaling na anak, " Ngeks, naniniwala ka sa kapalaran Tay? Eh pag gusto ko hikain kayang kaya ko gawin eh, walang kinalaman ang kapalaran dun (sabay ngisi). "
Sagot naman ng dakilang ama, " Bakit may mga tao na pangarap maging doktor, may pera para tustusan ang pag aaral, pero kahit anung pilit ay hindi maging doktor? Dahil anak, hindi nila kapalaran maging doktor. " Hindi na ako umimik. Hindi dahil talo ako, ( Okay nmn yung argumento ko, kahit sang husgado ay apaglaban ko yun.) kundi dahil TAMA sya. TAMA sya kasi hindi ako naging Piyanista kahit gustong gusto ko.. kahit na nag enroll pa ako sa META ng piano lesson na ang mga klasmeyt ko ay pre-schoolers. 
Hindi ako naging Piyanista.
Kagabi magkausap kami sa text ng friend ko. Nag uusap kami tungkol sa kaibigan namin na dumadaan sa matinding problema ngayon. Sabi nya, tulungan ko daw yung friend namin kasi marami na sya namimiss sa buhay nya. Ito ang reply ko;
Dumating na ba kayo sa punto ng buhay na gusto mo kumawala? Kumawala sa isang sitwasyon, relasyon, sakit, bisyo.. mga bagay na nagpapahirap o nakakasakit sayo. Yet swift as you want it to happen, the longer you are stuck at the mayhem.
Naalala ko yung sinabi ni Tatay dati noong nasa kolehiyo na ako. Gusto ko kasi matuto mag piano, sabi ko, ang tanda ko na para mag enroll pa sa piano lesson. Sabi ni Tatay, " Subuki anak, malay mo yan ang kapalaran mo." (The sarcasm i inherited from him was gradually protruding by then.) Sabi ng magaling na anak, " Ngeks, naniniwala ka sa kapalaran Tay? Eh pag gusto ko hikain kayang kaya ko gawin eh, walang kinalaman ang kapalaran dun (sabay ngisi). "
Sagot naman ng dakilang ama, " Bakit may mga tao na pangarap maging doktor, may pera para tustusan ang pag aaral, pero kahit anung pilit ay hindi maging doktor? Dahil anak, hindi nila kapalaran maging doktor. " Hindi na ako umimik. Hindi dahil talo ako, ( Okay nmn yung argumento ko, kahit sang husgado ay apaglaban ko yun.) kundi dahil TAMA sya. TAMA sya kasi hindi ako naging Piyanista kahit gustong gusto ko.. kahit na nag enroll pa ako sa META ng piano lesson na ang mga klasmeyt ko ay pre-schoolers. Hindi ako naging Piyanista.Kagabi magkausap kami sa text ng friend ko. Nag uusap kami tungkol sa kaibigan namin na dumadaan sa matinding problema ngayon. Sabi nya, tulungan ko daw yung friend namin kasi marami na sya namimiss sa buhay nya. Ito ang reply ko;
"Walang namimiss sa buhay eh. The fact that you had not done something means you're not destined to do it. Just that we cannot be at the centerstage altogether at the same time. May panahon na para sa atin at ngayon ay panahon pa ng iba. Weather weather ba."
Na-realize ko lang bigla, sino baga yung nasa centerstage ngayon na pinaboran ni kapalaran at parang masyado nya naeenjoy yung moment?
Anung tagal nya bumaba, madami pa nakapila. 
Anung tagal nya bumaba, madami pa nakapila. 
No comments:
Post a Comment